کد مطلب:49392 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:7

گنجینه پرسمان » قرآن

مستفاد از آيه «.اتبعوا النّور الذي اُنزل معه»(اعراف/157) چيست؟

مستفاد از اين آيه شريفه آن است كه پيامبر(ص) و قرآن هر دو نزد خداوند حضور داشتند و خداوند يكي را انزال و ديگري را ارسال كرد. يعني اگر انسان كامل به صورت كتاب تدويني جلوه كند، ميشود قرآن و اگر قرآن به صورت انسان كامل درآيد، ميشود پيامبر. پس تا آن جا كه فعل حق و كلام حق صادق است و تا آن جا كه ظهور حق و فيض خدا محقق است انسان كامل ظهور دارد و از آن مرحله بالاتر هم كه كلام نيست، جاي متكلم است كه مبدأ قرآن و انسان كامل ميباشد.

هر تقدم و تأخر يا معيت بين دو چيز، ملاكي دارد، ليكن آن ملاك گاه در شيئي ثالث، و گاهي در يكي از آن دو است و ديگري به تبع او از آن ملاك بهره ميبرد. مثلاً ملاك معيت قيوميه در «هو معكم أين ما كنتم» حديد/4 خداوند سبحان است، نه اين كه خدا با غير خدا در امر ثالث سهيم بوده و معيت داشته باشد. ملاك معيت قرآن با پيامبر، همان انسان كامل است: «واتبعوا النور الذي أُنزل معه»، از اين تعبير معلوم ميشود كه قرآن به همراه پيامبر نازل شده است نه پيغمبر همراه قرآن يا پيغمبر و قرآن به همراه شيء ثالثي، زيرا چيز سومي در جهان امكان ظهور ندارد كه پيغمبر به همراه او آمده باشد، البته در مراحل نازلتر سخن از جبرئيل به ميان ميآيد و اما آنجا كه خود جبرئيل ميگويد: «لو دنوتُ أنملةً لاحترقتُ» (ملل و نحل/125) و سخن همه فرشتگان اين است كه: «ما منّا الا له مَقام مَعلوم» صافات/164، مجالي براي همراهي چيزي با پيامبر گرامي(ص) نخواهد بود. غرض آن كه ملاك معيت قرآن با انسان كامل، همان انسان كامل است، گرچه فيض حق و ربط به او ميتواند جامع هر دو باشد.

---

: آية الله جوادي آملي
تفسير موضوعي قرآن كريم ج 9 (سيرة رسول اكرم در قرآن)